هایپرکالمی (Hyperkalemia) وضعیتی است که در آن غلظت پتاسیم سرم افزایش یافته و به بیش از ۵.۵ میلی‌مول در لیتر می‌رسد. این وضعیت عمدتاً به دلیل کاهش دفع پتاسیم از طریق ادرار، افزایش آزادسازی پتاسیم از سلول‌ها و مصرف بیش از حد پتاسیم رخ می‌دهد.
علائم و نشانه‌ها
علائم و نشانه‌های هایپرکالمی شامل ضعف عضلانی، فلج و ناهنجاری‌های قلبی (اختلال در هدایت قلب و آریتمی‌ها) می‌باشد. هایپرکالمی بیشتر در افرادی مشاهده می‌شود که دارای شرایط زیر هستند:
- بیماری حاد یا مزمن کلیوی.
- دیابت نوع ۱ یا نوع ۲.
- استفاده مزمن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs).
- مصرف همزمان بتابلوکرها، مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) / بلوکرهای گیرنده آنژیوتانسین II (ARBs)، و دیورتیک‌های حفظ‌کننده پتاسیم.
تغییرات الکتروکاردیوگرام (ECG) در هایپرکالمی
تغییرات ECG در هایپرکالمی به طور قابل اعتمادی با سطح پتاسیم مرتبط نیستند، اما افزایش خفیف پتاسیم (۵.۵-۶.۵ میلی‌مول در لیتر) ممکن است باعث ایجاد امواج T برجسته، کوتاه شدن فاصله QT و کاهش ST-segment شود. در سطح‌های بالاتر پتاسیم (کمتر از ۸.۰ میلی‌مول در لیتر)، ECG ممکن است امواج T برجسته، طولانی شدن فاصله PR با کاهش امواج P، و گسترش QRS را نشان دهد.